Lulu's Life

Paris ’i çok seviyorum. Sanki bir başka dünyaya ve bir başka zamana ışınlanmışım gibi bir his... Çok seviyorum; zira şehir her anımı dolu dolu yaşadığımı hissettiriyor bana ve sevdiğim adamın gözlerinin içine uzun uzun bakmaya bayılıyorum.. İstediğimde çok romantik, istediğimde çok eğlenceli, istediğimde çok komik ve çoğu zaman da sessizlikler içinde fazlasıyla melankolik kalabiliyorum.. Müthiş bir duygu özgürlüğü bu! Yaz, kış, ilkbahar ve sonbahar mevsimlerini ayrı ayrı yaşama şansı bulduğum şehre, tüm bohemliğini iliklerime dek hissettiğim soğuk ve puslu günleri daha çok yakıştırıyor olsam da; Paris her dem Paris... Her ne mevsim olursa olsun yaşa, sindir, hislerini göğüs kafesine mühürle ki şehre özlem dolduğun günlere kalkan olsunlar diye düşünüyorum.... Paris'ten yeni dönmüş ve en çok özlediklerini bir nefes içine çekmiş biri olarak yazmıştım not defterime yukarıdaki satırları.. Aradan neredeyse sekiz ay geçmiş ve ben, bu sabah, bu şehri yine çok özlediğimi hisseder...

Bu sabah daha mı heyecanlıyız acaba? Galiba evet… Serinin ilk postunu okuyanlar, seyahatimizi Nice merkezli planlamamın ana sebebinin sanat müzeleri olduğunu hatırlayacaktır.. Listeye Musee Picasso  ile enfes bir tik attıktan sonra tüm heyecanımızı Chagall ve Matisse müzelerine odakladık diyebilirim. Alpico her sabah  "Bugün Chagall mı anne? Yoksa Matisse mi?" diye uyandığından, bu sabah onun heyecan katsayısı daha da yüksek diyebilirim.. Sabah erkenden evden çıkıp önce rutin kahvaltımız için Cours Saleya 'ya gidip bol bol meyve alışverişi yaptık yol arkadaşım ile.. Daha sonra da hafif bir kahvaltı icin Comptoir Central Electrique 'e doğru uzandık.. Karnımız tok ve keyfimiz çok yerindeyken başladık yürümeye, zira bugünki planımız yürüyüş rekorumuzu kırmaktı. Her gün 20.000 adımın az da olsa üzerine çıkmaya alıştığımızdan Alpico çıtayı iyice yukarı taşıdı ve hedefimizi 30.000 adım olarak belirledi.. Hayırlısı :)  (Comptoir Central Electrique  Adres : 10 Rue Bonap...

Selam! Bu sabah yine  Cours Saleya ‘dan taze meyvemizi alıyoruz, ancak tren yolculuğu yapacağımızdan bagetlerimizi bu kez gar yolu üzerinde bulunan Paul Bakery ’den almaya karar veriyor ve biricik parkımız Promenade du Paillon 'un yeşilliklerine uzanıp piknik yapıyoruz Alpico ile. Güneş, henüz erken saatlerde olmamıza rağmen günün kalanının ne denli sıcak geçeceğinin habercisi gibi bu sabah.. Bugünki planımız, kiminlerine göre "abartılmış" olarak yorumlansa da bizim için "muhteşem" olan  Picasso ’nun Antibes 'te bulunan müzesini gezmek. Resim ve renkler konusunda artık çok daha bilinçli olan Alpico ile bu müzeyi 3 yıl sonrası yeniden gezmek sanırım ki ilginç olacak.. Alpcan Picasso’yu az çok tanıdığından heyecanı fazlasıyla yüksek. Hatta tren biletini aldıktan sonra “ya treni kaçırırsak ve müze kapanırsa?” telaşına bile düştü. Benim heyecanım ise; onu Picasso dışında farklı birçok sanatçı ile de tanıştıracak olma imkanımdı.. Nice 'ten Anti...

Selam yeniden! Şehirdeki dördüncü günümüz yine erken ve elbette yine heyecanla başladı.. Bu kez planımız; Monaco ’da askerlerin nöbet değişim törenlerini izlemek, The Oceanographic Museum (Musee Oceanographique) ziyareti ile Alpico'nun su altı dünyasıyla olan ilişkisini kuvvetlendirmek, Monte Carlo semtinde F1 pilotlarının ağlattığı yollarda lastik izlerini takip etmek ve ünlü kumarhaneler meydanında Cafe de Paris yaramazlığı yapmaktı. Arada deniz keyfimiz de olacaktı pekala... Tüm bu planlar içinde Cafe de Paris kısmı beni de heyecanlandırıyordu açıkçası, zira burada görsel olarak aşırı güzel dondurma kokteylleri servis ediliyordu ve Alpico'nun siparişi önüne geldiğinde gözleri adeta ışıldayacaktı..  Sabah kahvaltı rutinimizi; La Fougasserie ’den baget ve kruvasan, Cours Saleya ‘dan taze meyve alarak yine Nice'in taşlık plajında yerine getirip, bu kez denizde hiç ıslanmadan yolumuza koyulduk. Monaco 'ya tren ile gitmek otobüsten çok daha hızlı bir tercih olduğund...

Selam! Anne-Çocuk seyahatimizin oluşumu ve planlarımızı anlattığım ilk post sonrası serinin ikinci postuna geldi sıra. Sırt çantalarımızı takıp, özgürlük üzerine kurduğumuz ve kendimize her türlü yaramazlığı yapabilme izni verdiğimiz heyecanlı Nice seyahati THY’nin konforlu uçuşuyla başladı. Uçakların rotalarını takip etmeyi sevdiğimden ve hakikaten o anları aklıma kazıdığımdan, özlediğim görüntüleri uçağımız alçalmaya başladığında Alpico ile bir bir paylaşmak harikaydı.. Uçağın minik penceresinden o nefis kıyı şeridini izlerken, uçağımız indi Nice'e iniş yaptı ve dilimizde “Bonjour Arkadaşlar” repliğiyle   güle oynaya havalimanından dışarı çıktık. İkimiz de aşırı mutluyduk. Gidenleriniz varsa hatırlayacaktır; Nice havalimanı küçük olduğundan, çıkış sonrası hemen sol tarafımızda kalan bilet satış noktasından Lignes D’azur – 98 numaralı otobüs için biletlerimizi aldık. Aslında bu işi Alpico’ya yaptı demeliyim… (Lignes D’azur application olarak mevcut olduğundan Nice seyahatler...